Osteopathie
Osteopathie is een beroep dat zijn basis vindt in de medische wetenschap, hierbij valt te denken aan anatomie, fysiologie en neurologie. De osteopathie is de basis van manuele behandelmethodes zoals chiropractie en manuele therapie.
Een osteopaat kijkt vooral naar de beweeglijkheid van alle weefsels. Als alles goed beweegt is de doorbloeding goed, krijgen de weefsels hun voeding en worden de afvalstoffen afgevoerd. Zo kan het immuunsysteem het lichaam gezond houden.
Om deze beweeglijkheid te beoordelen, kijkt de osteopaat naar drie bewegingssystemen in het lichaam.
De drie bewegingssystemen
1. Steun- en bewegingsapparaat:
Dit zijn de botten, spieren en gewrichten. Logischerwijs is dit het systeem waarin dagelijks veel beweging plaatsvindt. De fysiotherapeut, chiropractor en manueel therapeut richten zich met name hierop.
2.Orgaanstelsel:
Het is belangrijk dat de organen voldoende beweeglijk zijn zodat de spijsvertering goed zijn werk kan doen waardoor voedingsstoffen opgenomen en afvalstoffen afgevoerd worden.
3. Craniosacrale systeem:
Dit noemen wij ook de “verpakking van het centrale zenuwstelsel”. Ook hier is voldoende beweging nodig om de hersenvloeistof te laten stromen van de hersenen naar het ruggenmerg en weer terug. Dit houdt de hersenen en het ruggenmerg gezond.
Deze drie systemen hebben meerdere verbindingen onderling waardoor bewegingsverlies bij het ene systeem vaak doorgegeven wordt aan het andere bewegingssysteem. Zo kan het voorkomen dat de osteopaat op een heel andere locatie werkt dan waar de klacht zich uit.
De grondlegger van de osteopathie (Andrew Taylor Still) zei het zeer kort en bondig:
“Find it, fix it and leave it”
Met andere woorden: vind het primaire bewegingsverlies, corrigeer het en laat het lichaam zelf de nieuwe balans zoeken.
Dit houdt in dat doorgaans het aantal behandelingen beperkt kan blijven. Bij de meeste klachten is na 3 tot 5 behandelingen een duidelijke verbetering merkbaar. Bij hardnekkige klachten zullen er meer behandelingen nodig zijn.